Chapter X

Jakimś cudem zrobiłam rozdział, który ma prawie dziesięć stron. Na dobrą sprawę, to mogłabym dopisać jeszcze trochę i zrobić z tego dwa rozdziały... No ale nieważne. Miłego czytania ^ ^

><><><><><><><><><><><

Co ja zrobiłam?

Miałam go tylko opatrzyć. A gdy on wyszedł z łazienki, zsunęłam się ze zlewu wieczność później i moje nogi ledwo utrzymały ciężar mojego ciała. Boże, on mnie nawet tam nie dotknął. Nie tak naprawdę A sprawił, że odleciałam w taki sposób. Myśl, że seks z nim mógłby być jeszcze lepszy, sprawiał, że idąc do pokoju, zataczałam się jak pijana. Już nawet nie byłam w stanie pomyśleć o Harrym. Musiałam być pojebana, żeby się mu oddać tak po prostu, ale nie miałam siły walczyć sama ze sobą. Wiedziałam, że mnie zniszczy, ale najwyraźniej byłam jeszcze gorszą masochistką, niż myślałam, że jestem. Nie potrafiłam się skupić na tym, że poniekąd mnie obraził kwestią kosmetyczki. Właściwie to chyba nawet cieszyłam się z takiego obrotu sprawy. Ale jak ja miałam, do kurwy nędzy, zejść teraz i spojrzeć mu w twarz...?

Spojrzałam na swoją dłoń i zaschło mi w ustach. Dotykałam go nią. I wiedziałam, że nie był mały. I wiedziałam, że główka była wilgotna. Mniej niż ja, ale... Kurwa. Chciałam go tak, że nie potrafiłam się skupić na rzeczywistości. Wciąż przeżywałam zdarzenia z łazienki od nowa, wcale się nie uspokajając. Kręciłam się po pokoju jak zwierzę w klatce. Powinnam była chociaż zmienić bieliznę, ale ja po prostu szukałam sposobu, by się ogarnąć. Nie umiałam. A potem doszłam do wniosku, że chyba nawet nie chciałam się ogarniać. Mógłby wrócić i mnie przelecieć tak po prostu. Byłam kompletnie pojebana.

Chciałam chociaż wiedzieć, która była godzina. Powinnam jednak coś ze sobą zrobić, bo przecież nie mogłam dać się wydepilować kosmetyczce, która by zobaczyła, w jakim jestem stanie. Ten psychol mnie rozwalił. A najgorsze było to, że on powiedział Tomowi, że nie ma zamiaru czekać, więc na jednej nocy się nie skończy. I będzie to ze mną robił, bo tak chciał. Nie ze względu na to, że mi się to podobało. Nawet nie wiedziałam, do czego dążę. Ale to mnie znacznie ostudziło. Powoli do mojego przyćpanego umysłu dochodziła rzeczywistość, którą chciałam od siebie odsunąć za wszelką cenę, bo wiedziałam, że to będzie bolało. I, kurwa, zaczęło boleć.

Jak to było możliwe, że on tak po prostu wziął to, co chciał wziąć, a jak tak głupiutka dziewczynka dałam mu to wszystko? Co było ze mną nie tak, do cholery? Czy w moich genach było jakieś pieprzone świństwo? A może moi przodkowie byli niewolnikami z własnej, nieprzymusowej woli?

A może to było coś innego? Może po prostu mnie pociągał i chciałam go bardziej, niż Harry’ego?...

Otworzyłam szeroko oczy, gdy ta myśl wpadła mi do głowy. O nie. To nie była bezpieczna strefa myśleniowa. Nie mogłam, po prostu nie mogłam myśleć o tym w takich kategoriach. Jak mógł mi się podobać, skoro traktował mnie jak szmatę? Nie. Nie. To nie miało ani krzty sensu.

W końcu zdecydowałam się ogarnąć, nie zmieniając jednak dresów. Prysznic jednak całkowicie zmył ze mnie niepożądane myśli o pożądanym facecie, który gdzieś kręcił się po domu.

- Lena? – usłyszałam, gdy wycierałam włosy ręcznikiem w łazience. Zastygłam w bezruchu, gdy głos Toma uświadomił mi, że stoję ubrana w puchowy ręcznik i moje nogi są w fatalnym stanie. Ale on by tu nie wszedł, prawda? Kurwa. Niech ta kosmetyczka się pospieszy. Może następnym razem sama się zawczasu ogarnę. A raczej na pewno, jeśli ten psychopata chciał mi odebrać dziewictwo, a potem uprawiać ze mną seks. Często. Otworzyłam szeroko oczy i poczułam, że robi mi się gorąco. No, do kurwy nędzy! Czy ja musiałam o tym myśleć?! – Jesteś głodna? Obiad na stole.

Obiad. Byłam głodna tak, że mi burczało w brzuchu, ale co z tego? Musiałabym spojrzeć jego bratu w twarz. Po tym wszystkim. I przed tym, co mnie czekało. A ja go dotykałam. On mnie dotykał. Sprawił, że doszłam. Dwa razy. Kurwa mać.

- Tom, nie zejdę tam. – powiedziałam, zanim zdążyłam się powstrzymać. No, do cholery jasnej, co ten świat zrobił z moim mózgiem, że robiłam jedno i mówiłam drugie, a to, co myślałam, było zupełnie inne od dwóch poprzednich czynności?

- Wiesz o tym, że nie możesz go unikać, bo ucieczka od niego obecnie nie istnieje. – powiedział, a ja straciłam cały zapał do egzystowania. Rzuciłam ręcznik na podłogę i chwyciłam bieliznę, by ją na siebie założyć. – I sądzę, że to go jeszcze bardziej nakręci. To, że będziesz chciała zrobić wszystko, by go po tym wszystkim nie widzieć.

JA PIERDOLĘ, CZY ON WIEDZIAŁ WSZYSTKO?!

Poczułam, że robię się czerwona jak burak i jedno spojrzenie w lustro tylko mnie w tym utwierdziło. Fantastycznie! Więc wiedział, że jego dresy zostały zgwałcone!

Łzy zebrały mi się w oczach z upokorzenia. Czułam się jak szmata. I na dodatek zdradziłam swojego chłopaka, który pewnie nie miał pojęcia o tym, co się aktualnie ze mną działo. Oczywiście, że nie wiedział. Bo kto miałby wiedzieć? Moi zawszeni rodzice mnie sprzedali i na tym się moja historia zakończyła. A teraz rozmawiałam z bratem mojego porywacza o tym, że nie mogę uciekać od porywacza, bo go tylko jeszcze bardziej podniecę i pewnie mnie zgwałci, mając wyjebane na kosmetyczkę. Boże...

Nic nie odpowiedziałam, czując, jak kolejny raz tego dnia po moich policzkach spływają słone łzy. Nigdy nie płakałam tak często jak podczas tego tygodnia. Byłam sukcesywnie niszczona. Choć to opływało w moją własną rozkosz.Koszmar. Najgorszy z możliwych.

Na ślepo założyłam ubrania i oparłam się o zlew. Teraz tym bardziej nie wyjdę. Byłam szmatą w oczach obu Kaulitzów.

- Lena?... Czy ty płaczesz? – zmartwiony głos Toma niemal mnie rozśmieszył. Nie, ja się po prostu cieszę z tego, w co się obróciło moje życie, a co?

- Nie. – burknęłam, choć nawet debil usłyszałby, że to gówno prawda. Usiadłam na podłodze i podkurczyłam kolana, chcąc zniknąć. Miałam dość. Znowu.

- Mogę wejść? – zapytał, a ja rozkleiłam się jeszcze bardziej. Chciałam, żeby Katarina tu była. Ona przynajmniej by sprawiła, że to stałoby się znośne. A tak to siedziałam na podłodze w obcej łazience i obcy facet udawał, że się o mnie martwi. Bo przecież dlaczego to miało być prawdziwe? Przecież mnie nawet nie znał. Odzywał się tyle co nic, bo jego brat sprawił, że nie mogliśmy się poznać. Bo sytuacja była popierdolona. Bo wszystko było za trudne. Drzwi się uchyliły i kątem oka zobaczyłam jasne, szerokie jeansy. Nie wiem, jakim cudem, bo ledwo cokolwiek widziałam. – Lena... – nagle usiadł obok mnie i przyciągnął mnie do siebie, bym wtuliła się w jego ciepłą i tak dobrze pachnącą klatkę piersiową. Nie mogąc się powstrzymać, rozpłakałam się na dobre, szlochając tak głośno, że rozbolało mnie gardło. Tom obejmował mnie mocno, delikatnie mnie kołysząc, próbując dodać otuchy. Moczyłam mu koszulkę łzami, ale on zdawał się tego nie zauważać, mówiąc jakieś słowa, by mnie uspokoić, a które w rzeczywistości nie miały znaczenia. Co miało tak naprawdę? Utknęłam z człowiekiem, który nie miał uczuć, który uznawał je za kłamstwa i wytknął mi to przy pierwszej lepszej okazji. Wyśmiał moje uczucia do mojego chłopaka i miał pieprzoną rację. Więc co w tym świecie było tak naprawdę rzeczywiste? Czy miłość naprawdę istniała, czy było to po prostu przyzwyczajenie, pożądanie, cechy u kogoś, które fascynowały? Czy „zakochałam” się Harrym, bo go znałam długo i sądziłam, że skoro ze mną tyle wytrzymał, to znaczy, że mnie rozumie i zna? Czy to było punktem, który mnie do niego przyciągał? Czy miłość istniała?... – Lena, wiem, że to zabrzmi głupio i trochę irracjonalnie, ale... Ale on się zmieni. – powiedział cicho, gładząc mnie po plecach, a ja potrząsnęłam głową.

- A co to da? – spytałam zdławionym głosem, pociągając nosem. – Zawalił mi świat na pstryknięcie palca i miałabym tak po prostu wrócić na stare miejsce, jak gdyby nigdy nic? Z resztą... – zaśmiałam się żałośnie. – On sam powiedział, że mnie od siebie uzależni, więc... więc... – urwałam, sama nie wiedząc, co właściwie chcę powiedzieć. Tom milczał, co dołowało mnie jeszcze bardziej. Czcze gadanie. Po prostu mówił, by mnie pocieszyć. I tyle. Nie miałam nawet energii, by płakać. Dno. Mętne dno.

- To nie uzależnienie. – powiedział nagle, a ja z całej siły skupiłam się na tym, by nie zasmarkać mu koszulki, niż na tym, co mówił. Czcze gadanie. Wciąż. – On stracił wiarę i teraz szuka jej w jakiś pojebany sposób. On nie chce cię od siebie uzależnić. On chce cię w sobie rozkochać, by znowu uwierzyć, że miłość istnieje. – dokończył niemal szeptem, a ja przełknęłam głośno ślinę, odkrywając, że jednak istnieje gorsza alternatywa tego, co się działo.

- Rozkochać. – powtórzyłam tępo. – Jak wielkie jest jego ego, skoro sądzi, że mu się to uda?

- Bo mu się to uda. Po prostu. – odparł, a moje serce stanęło mi w przełyku. Otworzyłam szeroko oczy, nie wierząc, że właśnie to powiedział. – Ale właśnie to go zmieni. A ja właściwie nie powinienem ci tego mówić, bo gdyby się dowiedział, byłoby dość nieciekawie.

- On mnie uderzył, Tom.

- A ty mu wybaczyłaś.

- Mam chłopaka.

- Którego nie kochasz.

Odsunęłam się od niego gwałtownie z czerwonymi policzkami od gniewu, który mnie nagle opanował. Świetnie. Świetnie, kurwa.

- W takim razie pieprzona miłość nie istnieje. Sugerujesz mi, że przez kilka lat sobie to wmawiałam? A teraz, gdy niby się w twoim braciszku „zakocham”, to będzie coś prawdziwego? – parsknęłam suchym śmiechem, potrząsając głową. – Jakie to wybiórcze i wygodne. – wstałam, zaciskając dłonie w pięści. – Więc obserwuj mnie, Tom. Jeśli uważasz, że ja się w nim zakocham, on zakocha się we mnie i zobaczymy, kto wyjdzie na tym gównie lepiej. – wycedziłam i z determinacją wypadłam z łazienki. Oni oboje mieli, kurwa, nierówno pod jebanym sufitem. Jeśli tak to wszystko postrzegali, ja mogłam się dołączyć. I zrobię wszystko, by rozpierdolić psychola jeszcze bardziej. Wszystko. Zniszczę go tak, że nie pozostanie po nim nawet popiół. Wtedy poczuje, jak to jest, gdy ktoś obcy wchodzi z buciorami w życie i... I robi to, co on mi zrobił.

Zeszłam na dół, omijając psy tak, jakbym nagle cudownym sposobem stała się Mojżeszem i rozdzieliła cały świat jak on morze. Czy, kurwa, cokolwiek to było. Kaulitz siedział przy stole z idiotycznym uśmiechem na twarzy, jakbym nagle zaczęła mu robić za podnóżek i zacisnęłam mocno wargi z wściekłości. Zobaczymy dzisiaj, czy naprawdę dzisiejszy dzień się zakończy pieprzeniem. Pff! Jasne. Powodzenia ci życzę, zjebie.

Usiadłam przed swoim talerzem na swoim stały miejscu, nawet nie zaszczycając go spojrzeniem. Widziałam jednak kątem oka, że to też go bawiło, jakby doskonale przewidział moją reakcję. Miałam ochotę wybuchnąć i go tym zabić. Przysięgam.

Tom pojawił się w jadalni chwilę później i gdy rzucił krótkie „smacznego”, rzuciłam się na jedzenie, mając kompletnie gdzieś, jakie było towarzystwo. Oboje mieli najebane. Naprawdę nie chciałam mieć z nimi nic wspólnego.

Ryż po chińsku z kurczakiem. W sumie to było nawet dobre. Nigdy nie twierdziłam, że starszy bliźniak nie potrafi gotować. Tylko, że kolejny raz z rzędu jedzenie stawało mi okoniem w przełyku z nerwów. Ja się tu wykończę. To wszystko to była jakaś jedna wielka parodia życia codziennego.

W ogóle nie potrafiłam objąć rozumiem, jakim cudem myślałam o tym, żeby pójść do łóżka z kompletnie obcym facetem. Przecież nie dość, że był chory na umyśle, to ja na dodatek w ogóle nic o nim nie wiedziałam, prócz tego, że był sławny i pewnie już nie jest, bo zespół go wyjebał za jego mózg. A raczej jego brak. Choć musiałam przyznać, że trochę żałowałam, że ja mój posiadałam na swoim miejscu. Gdybym nie myślała, łatwiej byłoby mi się tu przystosować, a tak to męczę się jeszcze bardziej. Nienawidziłam tego miejsca.

Nikt się nie odezwał podczas obiadu. Mimika młodszego Kaulitza pod koniec zmieniła się z rozbawienia na irytację, więc doskonale zdawałam sobie sprawę, co nastąpi dalej i z tego tytułu coś niewesoło ścisnęło mi się w żołądku. Zdążyłam odłożyć pusty talerz do zlewu i zdążyłam nawet wyjść z jadalni i wejść na schody. Weszłam na piętro, słysząc zdecydowane kroki za sobą i przełknęłam głośno ślinę, czując, jak adrenalina zaczyna mi się rozprzestrzeniać w całym organizmie. Chwilę później zostałam złapana za nadgarstek i przygwożdżona do ściany przez ciało Kaulitza na całej długości mojego ciała, aż oddech ugrzązł mi w płucach. Zemdliło mnie ze zdenerwowania.

- Więc jesteś na mnie wściekła. – mruknął, pochylając się do mojego ucha. Ja sama miałam twarz wciśniętą w klatkę piersiową i czułam jego perfumy tak wyraźnie, że robiło mi się słabo. Mogłam wyczuć jego szybkie bicie serca na ustach.

- A co cię to obchodzi? – wyplułam, zaciskając zęby, próbując wmówić sobie, że jego bliskość na mnie wcale nie działała. Musiałam coś zrobić, nie mogłam poddawać się ot tak. Nie mogłam. Jeżeli on chciał zrobić ze mnie królika doświadczalnego, rozkochać mnie w sobie, a potem pewnie porzucić, to ja nie mogłam mu się podawać na talerzu. Musiałam walczyć. Tak walczyć, aż... To nie szło w dobrym kierunku. Wcale nie chciałam, żeby się we mnie zakochał, bo wtedy wszystko by było jeszcze bardziej skomplikowane.

- Oceniam, jak trudno cię będzie zaciągnąć do łóżka. Wcześniej to wydawało się być banalnie proste. – poczułam się tak, jakby mi przywalił w policzek tak mocno, że echo poniosło się na całą posesję. Świetnie. Nie dość, że głupia, to jeszcze łatwa. Byłam dziwką, po prostu byłam dziwką na pełen etat! – Teraz to może być zabawne, a ja...

- Nie, to nie będzie zabawne, Kaulitz. – wycedziłam, oddychając nierównomiernie. Znowu zaczynałam gadać, a każdy w tym domu wiedział, czym to się kończyło. – Było fajnie, a teraz nie dostaniesz mnie po moim trupie.  Będzie cię to bawić tylko na początku,  bo w końcu cię to wkurwi i mi przyłożysz. Pomyślisz, że jesteś fajny, bo znowu mnie uderzyłeś, jakby to był jakiś powód do dumy, a nie jest, gwoli ścisłości. Wkurwię cię tak, że przesadzisz i stracę przytomność, a potem będziesz musiał się opiekować moim nieprzytomnym ciałem, aż się ocknę, a wtedy mnie nie zgwałcisz, bo... – urwałam nagle, nie wiedząc, do czego w ogóle dążyłam. Byłam zmęczona. Nie chciałam, żeby mnie dotykał. Nawet teraz. Spróbowałam się wyślizgnąć spomiędzy jego ciała i ściany, ale znowu złapał mnie za nadgarstek. Tym razem oba i unieruchomił je nad moją głową, odsuwając się odrobinę, by móc się pochylić i spojrzeć w moją twarz. Znów przestałam oddychać, choć nawet nie pamiętałam, kiedy zaczęłam. Jego twarz mnie przerażała. Były na niej czysto złe emocje. I niebywale podniecające.

- Nie, powiem ci, jak to będzie wyglądało w rzeczywistości. – odezwał się, mierząc mnie mrocznym i leniwym spojrzeniem. – Ty będziesz próbowała uciec, a ja będę próbował cię złapać, nakręcając się jeszcze bardziej, niż gdybyś po prostu się poddała. Więc gdy w końcu cię złapię, nie będę baczył na to, czego tak naprawdę chcesz, a twoja agresja sprawi, że będziesz miała jeszcze większy odlot. – uśmiechnął się, sunąc ustami po moich ustach, aż wzdłuż kręgosłupa przepłynął prąd. Znowu zrobiło mi się ciepło nie w tym miejscu co trzeba i, do kurwy nędzy, nie rozumiałam, dlaczego podniecał mnie samymi słowami. – A potem, mam na myśli następny dzień, będziesz robić dokładnie to samo, ale z każdym dniem będę cię eksplorował coraz bardziej i w końcu przestaniesz uciekać, czekając, aż sam do ciebie przyjdę. – w tym samym momencie rozległ się dźwięk dzwonka do drzwi frontowych, a on wyszczerzył do mnie zęby w niemal dziecięcym uśmiechu. – O, właśnie przyszła kosmetyczka. – i zostawił mnie tak po prostu na korytarzu, zeskakując ze schodów jak głupi szczeniak uciekający ze szkoły. Serce waliło mi jak oszalałe i już zaczęłam się zastanawiać, dokąd mogłabym zwiać, żeby mnie nie znalazł. Chyba nie ogarnęłam, co on tak miał naprawdę na myśli.

Nie miałam absolutnie zielonego pojęcia, jakim cudem ja w ogóle nie miałam zaczerwienień. No po prostu zero. Sally, ta kosmetyczka, która nie zadawała żadnych pytań, okazała się być nie dość, że profesjonalistką w swoim zawodzie, to na dodatek przeuroczą brunetką po trzydziestce w ciąży. Tak, w ciąży, widziałam jej zaokrąglony brzuszek, a ona z dumą potwierdziła, że to piąty miesiąc i spodziewa się ze swoim mężem córki. Też tak chciałam. Mieć pracę, męża i rodzinę. Chciałam mieć normalne życie... Chciałam skończyć studia, robić to, co chcę i być z tym, kim chcę...

Ale to nie był czas na mazanie się. Jak tylko zamknęła za sobą drzwi od pokoju, ja wyleciałam za nią jak z procy. Już wystarczająco straszne było to, że dostałam do założenia naprawdę seksowną czerwoną bieliznę, od której robiło mi się gorąco na sam widok. Więc udało mi się tylko zarzucić moją szeroką koszulkę, która przynajmniej zakrywała mi tyłek i zwiałam. No przecież nie będę na niego czekać!

Byłam chora ze zdenerwowania. Wciąż nie dochodziło do mnie, że on chciał mnie pozbawić dziewictwa bez wymyślnych wyznań miłosnych, bez czasu bycia ze sobą, bez niczego, co można by zakwalifikować pod miano „romantyzm i uczucia”. To miało być suche i puste, ale pełne pożądania i namiętności. Czy między mną, a Harrym to było...?

Najpierw na piętrze nasłuchiwałam odgłosów. Musiałam wiedzieć, gdzie on jest, by uciec w przeciwnym kierunku. Słyszałam męskie głosy od strony salonu, więc na boso pobiegłam w drugą stronę, mając na uwadze, że nie mogłam zaszyć się w pokoju Toma, bo to mogłoby być pierwsze miejsce, gdzie by mnie mógł zacząć szukać. Wiedziałam, że on zostawił mi chwilę na to, bym mogła się ukryć. Wiedziałam to, bo w innym przypadku stałby tuż pod swoją sypialnią, prawda?

Zeszłam na dół, czując jak serce podchodzi mi do gardła i prawie zleciałam ze schodów, gdy moja spocona rękę poślizgnęła się na poręczy. Może przy odrobinie szczęścia udałoby mi się wyjść na dwór. Udało mi się to tylko raz i to na chwilę, a ja nawet nie zdążyłam zaczerpnąć porządnie powietrza. Nie rozumiałam, dlaczego byłam trzymana w domu jak zwierzę.

Przez łazienkę przemknęłam się do biblioteki i nagle zastygłam w bezruchu,gdy zobaczyłam w niej kogoś jeszcze, idącego dokładnie w moją stronę.

- Nie, Tom, nie każ mi... – zaczęłam cicho, a on zatrzymał się, patrząc na mnie z zaskoczeniem. Przez chwilę mierzyliśmy się spojrzeniami i na jego twarzy dojrzałam aprobatę tego, że miałam na sobie tak niewiele. Zrobiłam się czerwona.

- Nie widziałem cię. – skinął głową i wyminął mnie jak gdyby nigdy nic. Odetchnęłam z ulgą, ale w tym samym momencie usłyszałam skaczące psy w salonie i wytrzeszczyłam oczy, natychmiast pojmując, że psychol właśnie tam się znajdował. Rozejrzałam się w narastającej panice i tylko jedna droga ucieczki rzuciła mi się w oczy. Okno.

Podbiegłam do niego, ciesząc się w duchu, że ono właściwie było z pół metra nad ziemią i dzięki temu raczej nie powinnam się zabić. Uchyliłam je najciszej, jak tylko mogłam i wyślizgnęłam się na zewnątrz dokładnie w tym samym momencie, kiedy Bill wszedł do biblioteki. Zagryzłam wargę i popędziłam w stronę drewnianych drzwi, które odgradzały mnie od wyjścia na podjazd. Teoretycznie skoro już zaszłam tak daleko, mogłabym próbować nawiać z całej posesji, ale... Ale każdy wiedział, że to było bezcelowe. Tak samo jak ta cała moja ucieczka. Ale nie mogłam mu się oddać bez walki.

Przez drzwi prosto na podjazd, slalomem między Audi i... moją Hondą?!

Zatrzymałam się i wytrzeszczyłam oczy, nie wierząc temu, co widzę. No, do cholery! Moja Honda! MOJA HONDA!

Trzask drzwi mnie ocucił i natychmiast kucnęłam za SUV-em, zatykając dłońmi usta, by nie usłyszał mojego głośnego sapania. Mógł pomyśleć, że uciekłam naokoło posesji, gdzieś w kierunku basenu i w ten sposób wrócić do domu, prawda? Ja bym tak postąpiła, gdyby nie to, że tu stoi mój własny, prywatny samochód, który zostawiłam pod domem Katariny. Boże, Katarina...

Powoli przesunęłam się wzdłuż samochodu, gdy prężnym krokiem zbliżał się w moim kierunku, nerwowo przeczesując blond włosy. Spojrzałam na swoje dłonie, czując, że zaczynają mrowić, gdy tylko pomyślałam o tym, że chciałabym je wsunąć tam, gdzie aktualnie znajdowały się jego dłonie. To była jakaś paranoja. Nikt nigdy nie działał na mnie w taki sposób. Dlaczego on, a nie Harry?

Wyminął mnie i poszedł dalej. Odetchnęłam głęboko, pieszczotliwie gładząc koło mojej Hondy. I to był błąd. Niechcący dotknęłam blachy i nagle na posesji rozległo się głośne zawodzenie alarmu samochodowego, który prawie mnie ogłuszył.

- Kurwa!... – wydyszałam, wylatując zza samochodu tak, że pewnie zdarłam sobie na stopie skórę, co dobitnie mi przypomniało, że jestem boso. Z impetem wpadłam na drzwi, otwierając je szeroko i popędziłam przez główne wejście do domu, przypominając sobie o słabej kondycji. Nie mogłam tak uciekać w nieskończoność.

Jeden z psów chciał na mnie skoczyć, gdy wpadłam do jadalni. W tym samym momencie do domu wparował Kaulitz i moje oczy znów zrobiły się wielkości ćwierć centówek. Nie miałam siły uciekać. Nie chciałam uciekać, ale jednocześnie wiedziałam, że jeśli nie będę próbować, on mnie zaciągnie do łóżka, a ja się bałam. Swojej reakcji. Bałam się, że spodoba mi się to tak, że automatycznie pokona kilometrową odległość do mojego serca. Wiedziałam, że seks to nie wszystko. Ale przy nim to zdawało się być znaczną częścią całej reakcji powstawania miłości, czy co to w ogóle było, skoro ponoć nie istniało.

- Jeszcze ci się nie znudziło? – spytał, bacznie obserwując, jak miotam się pomiędzy jednym krzesłem, a drugim. Szukałam drogi ucieczki. Mogłam uciekać do kuchni, ale to była ślepa ucieczka. Mogłam uciec na górę, ale on był za blisko. Musiałam go czymś zdekoncentrować.

- Po moim trupie. – warknęłam złowieszczo, a on uśmiechnął się szeroko.

- Patrząc po tym, jak ciężko dyszysz, to już raczej niedługo.

Posłałam mu mordercze spojrzenie, ale on się tym nawet nie przejął. Okrążał stół niczym sęp, a ja wciąż nie wiedziałam, w którą stronę mam zwiać. Wyczaiłam jednak, że jak on będzie stał od strony kuchni, ja mogę pobiec do salonu. A z salonu mogę pobiec albo na schody, albo do biblioteki. Cokolwiek.

- Przynajmniej będę miała świadomość, że zrobiłam dobrą rzecz, że przed tobą uciekałam. – prychnęłam, a on przewrócił oczami.

- To też już raczej niedługo.

- I nie rozumiem, jakim cudem śmiertelnik jest w stanie znieść tak wielkie ego, jakie ty posiadasz.

- Tak samo jak... – ale ja już go nie słuchałam. Odsunęłam się znacznie od stołu i już się odwracałam w stronę salonu, by nawiać. On to jednak dostrzegł i myśląc, że mam znaczną przewagę nad nim, dałam dyla, a on przeskoczył przez stół, nawet nie wiem jak. Pisnęłam jak poparzona i porzuciłam jakikolwiek zdrowy rozsądek na rzecz szybkiego zniknięcia mu z oczu. Przebiegłam salon, przebiegłam bibliotekę, wleciałam do łazienki, ale zanim udało mi się zamknąć przed nim drzwi, Kaulitz wleciał przez nie prawie taranem, popychając mnie na zlew tak, że prawdopodobnie siniaki będą utrzymywać się przez co najmniej tydzień. Nogą zamknął za sobą drzwi, a potem złapał moje obie ręce, choć próbowałam się wyszarpnąć. – Zapewniam cię, że teraz już mi nie uciekniesz. – wydyszał, a ja na chwilę przestałam oddychać, by znów próbować uciec. Kaulitz się nie cackał. Odwrócił mnie tyłem do siebie, oparł o zlew i nagle poczułam, jak jego dłoń zdziela mnie po tyłku, aż krzyknęłam z zaskoczenia. Momentalnie zrobiło mi się gorąco, gdy przez myśl mi przeszło, że jeszcze rozdziewiczy mnie w łazience zamiast w łóżku. Ale on nie mógł tego zrobić. No nie mógł, prawda...? – A żeby się upewnić, że się rozumiemy... – urwał i kilka sekund później moje dłonie zostały wykręcone i wciśnięte w moje plecy. A potem coś miękkiego zacisnęło się na nich jak imadło. Odchyliłam głowę zdezorientowana i wytrzeszczyłam oczy, gdy zobaczyłam, że związuje mi ręce ręcznikiem. – No i pięknie. – uśmiechnął się zadowolony z siebie w kompletnie pokręcony sposób.

- Jesteś, kurwa, doszczętnie pojebany. – oznajmiłam mu, próbując go kopnąć, ale nadaremnie. Zdążył umieścić swoje nogi między moimi nogami. Byłam mokra. Boże, czułam, że byłam podniecona, choć to nie była normalna sceneria na mój pierwszy raz, do kurwy nędzy. Co w nim było, że tak na niego reagowałam?!...

- W obecnym momencie musiałbym raczej powiedzieć, że napalony. – i jego twarz zniknęła mi z zasięgu wzroku i wierzgnęłam się niespokojnie, gdy poczułam jego gorący oddech na pośladku. – Bardzo, bardzo napalony. – zacisnęłam zęby i oczy, gdy poczułam, jak jego palce przebiegają po materiale moich majtek. Spróbowałam się odsunąć, ale to by oznaczało wbicie się w szafkę, a to raczej niemożliwe. Kości miednicy zaprotestowały bólem, gdy tylko podjęłam ku temu kroki. – Więc wybacz, ale zatrzymam się w tej pozycji na dłuższy czas, żeby to wyrównać. – dodał, a potem zassał skórę odsłoniętej części pośladka i przełknęłam głośno ślinę, modląc się o to, by mu w żaden możliwy sposób nie pokazać, że to co robi i ma zamiar zrobić, mi się podoba. Przynajmniej samej siebie nie miałam zamiaru oszukiwać. Moja mokra bielizna i tak mówiła sama za siebie. 

Było mi niewygodnie. Moje piersi były właściwie zmiażdżone, bo on mnie docisnął i to konkretnie, ale potem mnie puścił i odetchnęłam z nikłej ulgi. Palce wślizgnęły się pod materiał, gładząc pośladki i nie mogłam uwierzyć, że nawet taki dotyk sprawiał, że robiło mi się coraz cieplej między nogami, które rozsunął tak, że jego twarz była dokładnie naprzeciw jego dłoni, a kolanami dotykał moich kostek. Miałam tu być rozdziewiczona. W łazience. Tak po prostu. Nie miałam pojęcia, dlaczego mnie to tak podniecało.

Kciuki przesunęły się niżej, pomagając innym palcom rozsunąć moje pośladki jeszcze bardziej, a ja poczułam się obnażona, choć ciągle byłam ubrana. Ale nie na długo. Nagle usłyszałam głośne „trach” i strzępy majtek wpadły do zlewu, dokładnie przed moją twarz, która zrobiła się kurewsko czerwona. Po co w ogóle zostawiał mi bieliznę, skoro traktował ją w taki sposób? Czy miał jej więcej?...

Zacisnęłam oczy, gdy poczułam delikatne ukąszenie na wewnętrznej stronie lewego uda. Dłonie zaczęły gładzić moje biodra. Odetchnęłam głęboko, próbując się uspokoić. On nic nie robił. Nie działało to na ciebie. Nie działało. Nie działało. Kolejne ukąszenie, język torujący ścieżkę do góry. Nie potrafiłam unormować oddechu, który raz po raz znikał w czeluści mojego organizmu i nie wracał. Nagle przyciągnął mnie do siebie bliżej i jego nos wylądował pomiędzy moimi dwiema dziurkami i otworzyłam szeroko oczy. Czemu mój mózg mi nie podpowiedział, co on ma zamiar zrobić, że on ma zamiaru zrobić to, co ma zamiar... Niemal pisnęłam, gdy język obwiódł powoli moje wejście. To był chyba dźwięk zbliżającej się histerii. Nie wiem, co to było. Ale podniecenie mnie zalało tak, że byłam pewna, że on zaraz to poczuje w swoich ustach. To było tak, jakbym miała gorączkę, a moje ciało zaczęło się topić. Jeszcze nigdy nikt nie sprawił, że ja... że to było... że aż tak. Ale on się nie zatrzymywał. Leniwie eksplorował, co miał dosłownie pod nosem do tego stopnia, że zapomniałam, że miałam nie wzdychać i nie jęczeć. I zapomniałam, że miałam się wyrywać. Byłam zamroczona. Tak, że moje rozbiegane oczy nawet nie wiedziały, co widziały. Patrzyły i były ślepe. A każda końcówka unerwienia była o wiele bardziej czuła, niż wcześniej.

Nagle Kaulitz mruknął niezadowolony i wysunął się spode mnie i poczułam ujmującą za gardło pustkę, którą kilka sekund później zapełnił jeszcze bardziej, niż przed chwilą. Usłyszałam cichy dźwięk domykania się drzwiczek pode mną, gdy oparł się o nie plecami, potem pociągnął moją prawą nogę, bym się bardziej wyprostowała, a brzeg mojej koszulki został wepchnięty pomiędzy mój żołądek i blat. Przysunął mnie do swojej twarzy, a ja znowu wylądowałam głębiej w zlewie. A potem jego usta cudownie oplotły łechtaczkę, drażniąc ją językiem i nawet nie ogarnęłam, jak to się stało, że tak nagle doszłam, jęcząc głośno, wklejając się w mebel, tym samym żegnając się z dumą i wstydem. Nie miałam pojęcia, jakim cudem ustałam w miejscu, ale nie interesowało mnie to, bo on mnie pieścił tak długo, aż doszłam do siebie, tym razem już na wyższym szczeblu podniecenia. Kolejny orgazm czaił się za rogiem, a najwyraźniej Kaulitz miał zamiar przejść wszystkie rogi i wszystkie spotkać. Prawa dłoń zacisnęła się na pośladku, a potem powoli zaczęła się zsuwać w dół, delikatnie drapiąc skórę. Odrobinę niżej... I jeszcze trochę... Któryś z palców w końcu się we mnie wsunął i zakwiliłam cicho, gdy kolejny orgazm przeszył mnie na wskroś.

- Kurwa jak ciasno... – usłyszałam, choć przez szum w uszach niewiele do mnie dochodziło. – Lena, do cholery... – nie rozumiałam, o co mu chodziło. Przestało do mnie cokolwiek docierać, chociaż on już nie pieścił w tak kurewsko dobry sposób mojej łechtaczki, ale za to był palec, który wsuwał i wysuwał się ze mnie, robił mi rozpierdol w głowie. Byłam święcie przekonana, że bardziej na mnie działał fakt, że coś we mnie jest, niż to, że to porusza jakieś bodźce, ale nie narzekałam. Było mi, kurwa, obłędnie. A potem drugi palec i zacisnęłam się na nich całkowicie niespecjalnie, ale zaraz po tym Bill jęknął przeciągle, znów przeklinając. Nawet myśl o Harrym nie była w stanie mnie ostudzić. Tak jak myśl, że byłam szmatą wobec niego i wobec Katariny, która pewnie się o mnie martwiła, a ja myślałam o tym, żeby Kaulitz mnie sobą naznaczył. Chciałam, żeby uczynił ze mnie swoją własność, tym razem cieleśnie. Nie obchodził mnie mój własny tok myślenia. Obracał sprawnie palcami, rozciągał mnie, co dobitnie dawało mi znać, co za chwilę nastąpi.

Płynnie ulotnił się spod moich nóg, najwyraźniej dochodząc do wniosku, że jestem gotowa i wstał. Odwróciłam głowę w jego stronę tak, jak to tylko było możliwe, patrząc na jego świecące się oczy, na zarumienioną twarz i zaczerwienione wargi. Boże, czemu stworzyłeś takiego człowieka i dlaczego postawiłeś go przede mną?...

Mój wzrok osunął się niżej na dłonie, które wyciągnęły z kieszeni kwadratowe coś, a potem rozpięły pasek. Zachłysnęłam się powietrzem, gdy ogarnęłam, że to prezerwatywa. Bill zsunął spodnie wraz z bokserkami i przestałam oddychać kolejny raz i pewnie nie ostatni, kiedy moje oczy zobaczyły pierwszy raz na oczy męskie przyrodzenie. I to jeszcze mężczyzny, który podniecał mnie jak żaden inny. Pulsowanie między nogami na nowo stało się ledwo znośne. Chciałam, żeby to we mnie weszło, mając wiarę w możliwości rozciągania. Nawet wizja bólu sprawiła, że miałam ochotę się wić. Nie wiedziałam, dlaczego tego jeszcze nie robiłam. Byłam zepsuta. Musiałam być zepsuta, skoro chwilę później do mnie dotarło, że najchętniej bym kucnęła i mu obciągnęła, choć nigdy tego nie robiłam, prawda?

Opakowanie po gumce wylądowało obok moich rozerwanych majtek. W ten sposób zlew stał się obrazem rozpusty i zgorszenia, a ja ledwo uniknęłam ślinienia się do niego. Szyja mnie jednak bolała od patrzenia na to, jak Bill zakłada prezerwatywę na swoją sztywną męskość i zdecydowanie wolałam ten ból od gapienia się na zlew.

Kaulitz przysunął się bliżej ze skupieniem przyglądając się moim rozstawionym nogom i po chwili chwycił mnie za biodra, by mnie unieść, aż automatycznie wyprostowałam nogi, na które z powrotem opadłam. Tym razem to on stanął w rozkroku. Uśmiechnął się tryumfująco, ale już nie byłam w stanie dojrzeć, co robi. Moja szyja, która, gdyby mogła, płakałaby od niewygody, nie potrafiła wykręcić się tak, by pozwolić głowie coś zobaczyć.

Poczułam coś śliskiego i twardego przy swoim wnętrzu i natychmiast zacisnęłam się z podniecenia. Nie umiałam sobie nawet wmówić, że nie powinnam tego robić ze względu na potencjalny ból.

Bill wydał z siebie dźwięk irytacji, choć nie miałam zielonego pojęcia, co mogłoby go do tego sprowokować.

- Po moim trupie, żeby coś takiego przeżyć w jebanej gumce. – powiedział w końcu. Dźwięk strzelenia lateksu i prezerwatywa wylądowała w zlewie. Zagryzłam wargę, czując się tak, jakbym miała zaraz zemdleć. Emocje ściskały mnie za gardło tak, że ledwo oddychałam. Ponownie się o mnie otarł, już bez dziwnego poczucia czegoś obcego i zamknęłam oczy, koncentrując się na tym, co działo się za moimi plecami. Zacisnęłam zęby, gdy powoli się we mnie wsunął, dobitnie dając mi do zrozumienia, że faktycznie byłam kurewsko wąska dla niego. Dotarło do mnie, że będzie boleć i z nerwów zrobiło mi się niedobrze. Ten akt miał być zarezerwowany dla kogoś, kogo kocham... Dla Harry’ego. A tymczasem stałam związana ręcznikiem w łazience i jakiś psychol był właśnie w trakcie odbierania mi dziewictwa. W łazience, do kurwy nędzy. Ze wszystkich miejsc w domu, on miał zamiar to ze mną zrobić w łazience na zlewie.

Zaczynałam panikować. Wciąż jeszcze mogłam uciec, bo on się wycofał... ale potem znowu wszedł. Dusiłam się powietrzem, nie wiedząc, co mam zrobić, żeby się uspokoić. Ale on zajął się moją paniką po swojemu. Sięgnął ręką pomiędzy moje nogi, by zacząć palcem pocierać łechtaczkę i jęknęłam głośno, na nowo czując, że podniecenie wcale ze mnie nie uleciało. Wsuwał i wysuwał się na samym brzegu i słyszałam jego głośny oddech i odwróciłam się, by na niego spojrzeć i zacisnęłam się na nim mocno, widząc jego uchylone usta i oczy całkowicie pochłonięte tym, co właśnie robił. Jęknął głośno, najwyraźniej nie opanowując się wystarczająco, bo jego biodra szarpnęły gwałtownie i nagle wbił się we mnie niemal do końca, a ja wciągnęłam ze świstem powietrze, gdy ból przeszył mnie między nogami.

- Kurwa mać!... – jęknęłam, mając ochotę przywalić głową w coś twardego. Kurwa, kurwa, kurwa, bolało!... Zacisnęłam dłonie w pięści, próbując się rozładować, ale to nic nie dawało. Kurwa!...

Słyszałam zdenerwowane mamrotanie pod nosem, ale najwyraźniej było po niemiecku, bo nie zrozumiałam. Z wrażenia mnie znowu zemdliło i znowu przestałam ogarniać, co się działo. Ale jego palec nie przestawał masować i zwiększył tempo i chwila bólu, która trwała jak wieczność, zaczęła w końcu ustępować rozkoszy. Boże, tak...

Wysunął się. Wsunął. Powoli, kontrastując z szybkim palcem. To było nowe. Musiałam się przestawić na to, że coś tak dużego znajdowało się we mnie, ale gdy już się człowiek przyzwyczaił, nie było źle. Właściwie...

Jęknęłam głośno, gdy palcem wskazał mi drogę do kolejnego orgazmu. Podążałam szczęśliwie ścieżką i nagle palec zniknął. Zamrugałam oczami, zdezorientowana. Obie dłonie chwyciły mnie za biodra i zrozumiałam. Odebrał mi ból w perfekcyjny sposób, ale mimo wszystko westchnęłam rozczarowana.

A potem zaczął się we mnie wbijać tak, że słyszałam prawie chlupotanie i dotarło do mnie, jak mokra musiałam być wewnątrz. Nie wiedzieć czemu, to sprawiło, że zakręciło mi się poważnie w głowie i całkowicie porzuciłam kontrolę. Chciałam się na niego nabijać, ale jego silne dłonie skutecznie mnie unieruchomiły. Ale nie miałam zastrzeżeń. Nie miałam pojęcia, jak on to robił, ale robił to fenomenalnie. I nie obchodziło mnie, że posuwał mnie jak pierwszą lepszą dziwkę. Moje jęki wystarczająco dawały znać, że było mi dobrze. Za dobrze. Mógłby robić ze mną teraz, co tylko by zechciał, a ja zrobiłabym to bez zbędnych pytań. Tak długo, jak utrzymywałby mnie w tym stanie słodkiej agonii.

- Kurwa, po prostu wiedziałem... – urwał, wydając z siebie ten seksowny odgłos przez zamknięte usta, gdy zaczęły mnie przeszywać skurcze zapowiadające orgazm. – Że będziesz taka... wyuzdana...

Wyuzdana? Żeby tylko. Byłam tak mokra, że wchodził we mnie jak w masło. To było wystarczającym dowodem na to, jak bardzo chciałam, żeby mnie pieprzył w taki sposób. Jeżeli szukał mnie po to, by tak mnie traktować, to byłam wdzięczna, że wybrał właśnie mnie. Kurwa, nieważne, że w jego oczach byłam tylko jebaną zabawką.

- Mocniej, Bill. – wydusiłam tylko pomiędzy jękami, które prawdopodobnie było słychać daleko poza łazienkę. Ale miałam gdzieś, że Tom mnie usłyszy. Miałam gdzieś, co o mnie pomyśli. Byłam blisko. Teraz wszystko inne zdawało się być odległą galaktyką. Moje jęki, jego westchnięcia i inne dźwięki, odbijanie się jego ciała od mojego i ja nie wiedziałam, dlaczego jeszcze mi nie pociekło po nodze. Czułam, że jak dojdę, to odlecę całkowicie. – Nie! – potrząsnęłam głową, gdy poczułam jego palce na łechtaczce. – Kurwa, nie, nie, nie, zostaw! – chciałam dojść, nie idąc na skróty. Czy to było tak trudne do zrozumienia?

Ale on zrozumiał, bo jego dłoń z powrotem wróciła na biodro, a on z powrotem skupił się na wbijaniu się we mnie w cudownie mocny i szybki sposób. Zacisnęłam oczy, czując powoli nadchodzącą falę, która przypominała ogromem raczej tsunami. – Boże, Bill, ja... – urwałam, mając poważne problemy z oddychaniem. Chciałam mu powiedzieć, że go zabiję, jak przeżyję, ale zaczęłam wątpić, czy to nastąpi. To było nienormalne, żeby to było tak dobre za pierwszym razem. Przecież w tych wszystkich książkach to było całkowicie przerysowane. Ale to, co się ze mną aktualnie działo, przebijało wszystkie żenujące książki o głowę. Nie ogarnęłam nawet, że nazwałam go po imieniu na głos już drugi raz. Czułam się tak, jakby krew wycofała się ze wszystkich kończyn, by skumulować się w miejscu, gdzie on wbijał się jak szaleniec. Moje ciało było dosłownie śliskie od potu. Ciśnienie wewnątrz powiększało się z każdym pchnięciem i chwilę później czułam się tak, jakbym miała dosłownie eksplodować. Przestałam oddychać. Aż do momentu, kiedy w końcu przekroczyłam granicę, a Bill pociągnął mnie za włosy, które nie wiem, kiedy mi rozpuścił, bym wkleiła się w jego klatkę piersiową i odwrócił moją głowę w swoją stronę i pożarł moje usta w ociekającym seksem pocałunku. I eksplodowałam.

Jęczałam przeciągle i głośno, a on wciąż we mnie wchodził, sam dołączając do moich dźwięków, nie pozwalając mi się odsunąć. Objął mnie swoimi rękoma tak mocno, że przez chwilę zaczęłam się zastanawiać, czy to dlatego się duszę. Czułam się tak, jakby został ze mnie sam proch. Drgałam spazmatycznie i coś było pokręconego w tym, że moje dłonie czuły materiał jego koszulki. Był właściwie ubrany, tak samo jak ja. Nie potrafiłam ogarnąć, czemu coś mi mówiło, że ubranemu nie można przeżywać takiego odlotu, jakiego ja doświadczałam. Czułam, jak moje pośladki drżą od siły jego uderzeń. Gdyby nie on, nie byłabym w stanie ustać w miejscu. I, kurwa, uwielbiałam to. I gdy tylko udało mi się jako tako dojść do siebie, Bill puścił mnie gwałtownie, opuszczając moje ociekające wnętrze.

- Na kolana. – rozkazał zduszonym, a ja posłusznie kucnęłam na drżących nogach, niemal zaliczając glebę. Czerwony i wilgotny fiut pojawił się przed moją twarzą i automatycznie otworzyłam usta, sama nie wiedząc, dlaczego się na to godziłam. On chyba też tego nie oczekiwał, sądząc po zawahaniu się. Ale ja przesunęłam się do przodu, wsuwając go sobie do ust, mając świadomość, że jeśli gdzieś zrobię coś źle, albo się uduszę, albo nie wiem co. Nie obchodziło mnie to. Głośny jęk Billa był wystarczającą nagrodą i motywacją, by się nie zakrztusić. Zassałam go, czując na nim swój smak, żałując, że miałam związane ręce. Zawsze mogłam sobie w ten sposób pomóc. Miałam gdzieś skurcze karku, to, że nie miałam kondycji, miałam gdzieś wszystko. Być może przez to, że echo orgazmu wciąż rozpierdalało mi system. Ale gdyby tylko Harry wiedział, że właśnie zostałam wypieprzona przez psychopatę, a teraz moja głowa porusza się do przodu i do tyłu tak, że gdyby nie to, że Bill trzymał moje włosy, wcale by nie widział mojej twarzy, znienawidziłby mnie. A ja i tak byłam z siebie aż dumna, że dostarczałam Kaulitzowi przyjemności, choć robiłam to pierwszy raz.

- Lena, Lena, Lena... – mamrotał niemal śpiewnie i nagle z jego ust wyrwał się gardłowy dźwięk, który sprawił, że znowu się zacisnęłam i w tym samym momencie poczułam strugę ciepłej cieczy zalewającą moje gardło, aż z wrażenia się zakrztusiłam. Ale nie przestawałam ssać, aż nie wyssałam go co do jednej kropelki. Więc siedziałam w łazience na zimnych kafelkach, które po wypieprzeniu wcale nie były zimne, bo w ogóle nie ogarniałam, co i gdzie się dzieje, z pewną częścią ciała Kaulitza, która powinna być trzymana w spodniach z daleka ode mnie i kiedy w końcu moje usta opuściła, poczułam, jak coś spływa mi na brodę. W ten oto sposób przedstawiałam obraz kurewstwa i rozpusty. Półnaga z bielizną i prezerwatywą w zlewie i spermą ściekającą po mojej twarzy. A gdybym miała możliwość, powtórzyłabym to. Witaj, nowy świecie. To ja, Lena Howard, aspirująca dziwka.

><><><><><><><><><><><><

Emmm... No xD